O książkach i czasie + cenna rada

Pomyślałam, że dawno nic nie pisałam. Już przemilczę zaległości, które w zasadzie nie mają usprawiedliwienia, ale jednak spędzając czas w domu mam takie odczucie, że doba jest dłuższa. Przypuszczam, że to się wreszcie zmieni, a jednak tak teraz jest. W zasadzie nie mamy jesieni, bo czuję się jak w zimie (może to dlatego, że liczyłam na to, że swoje kurtki i płaszcze wywiozłam do Metelina, a tymczasem ich miejscem pobytu tymczasowego okazały się Skierniewice?) Tak więc z perspektywy osoby zaopatrzonej jedynie w polar powiem krótko: zima. Podkręciłam grzanie, ale zanim się rozhula, jeszcze trochę tych herbat wypiję.

 fot. Gdzieś w okolicach Supraśla, gdzie "dobranoc" mówi się jedynie szeptem

Podłączyłam dysk zewn. celem sprawdzenia, jak duże te zaległości są. Przypadkiem odkryłam, że na dysku są już zgrane moje stare zdjęcia, które do tej pory były jedynie na moim laptopie. To dowodzi, że Jędrek daje staruszkowi już niewiele życia. Wprawdzie trzeba się trochę bardziej nad nim pochylić, bo ekran nie wariuje tylko w konkretnym ułożeniu, jednak na moje oko to nie jeszcze nie czas, by strugać mu dębową skrzynkę.

Teraz odnośnie książek. Znalazłam romans wszech czasów: "Miłość w czasach zarazy". Próbując ustalić, czy mam ją od kogoś, kupiłam, a może jak czasem bywa zalegam ze zwrotem w jakiejś bibliotece zajrzałam na tył. Pieczątki biblioteki nie znalazłam, dedykacji również. Nieopatrznie przeczytałam za to ostatnie zdanie, które jak mi się wydaje - wiele wyjaśnia. Od 2 godzin zastanawiam się, czy mam zaczynać czytać...

A na koniec dobra rada niedoszłego pedagoga (było nie było ;)): Jak macie łóżko o wymiarach 160x200, to pościel sobie kupcie 200x220. Będzie w sam raz. Ale jak posiadacie łóżko innej wielkości to nie wiem :)